அந்த மனிதனின் துணைவியின் புலம்பல்கள்.

அனுபவங்கள் ஜனவரி 2022/2…

துணிந்து விட்டாள் ஒரு மருமகள்.

அந்த மருமகளின் பல கேள்விகள் 2019 க்கு பிறகு நிறைய வருகிறது.

ஏன் எனது தலைமகனுக்கு, தாய் மாமன் மடியில் வைத்து, தலை முடி இறக்க அடிப்படை உரிமை கொடுக்கப்படவில்லை?

ஒதுக்கப்பட்ட குடும்பத்தில் பெண் எடுத்தார்களோ?

அன்று எனக்கு பார்த்த மாப்பிள்ளைக்கு, பலர் பெண் கொடுக்க மறுத்ததை வைத்து, எனது அண்ணன்கள், அன்றய மாப்பிள்ளையின் தொழில் பார்ட்னர் பரமகுடியில் பாண்டுரங்கன் அவர்களின் உத்தரவாதமான பேச்சை நம்பித்தான் பெண் கொடுக்க முன்வந்தனர் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அவரின் பேச்சில் உத்தரவாதம் இல்லாவிட்டிருந்தால், அவர்களும் – எனது அண்ணன்களும் – பின் வாங்கி இருப்பார்கள்.

பாண்டுரங்கன் அவர்கள், அன்று நல்ல முறையில் மாப்பிள்ளை பற்றி சொல்லவில்லை என்றால், அன்றே முற்றுப்புள்ளி வைத்து இருப்பார்கள்.

என்னை பெண் எடுத்து, என்னையோ, எனது குடும்ப வசதியோ அடிப்படை கிடையாது. நல்ல வசதி படைத்தவர்கள் பெண் கொடுக்க முன் வந்து, பின் நோக்கி சென்று விட்டனர்.

வசதி பொருத்தம் இல்லை என்றால், பெண் எடுத்து எதற்காக உயிரை வாங்கி தொலையனும்?

ஏன் மாமனார் கட்டிய கோவில் கும்பாபிஷேகம் எனக்கு தெரியவில்லை?

(அந்த நேரத்தில், குடும்ப ஒற்றுமையை கருத்தில் கொண்டு, எத்தனை பிரச்னை இருந்து இருந்தாலும், சமாதானம் செய்து வலி நடத்தும் திறமை உள்ள மாற்று ஆண் உறுப்பினர் இல்லையோ என்ன கன்றாவியோ?)

ஏன் முதல் கட்டிய வடக்கு மாசி வீதி வீட்டுக்கு, கிரகப்ரவேசத்தன்று மன வருத்தங்கள் உருவானது?
மலேஷியா குடும்பத்துடன் செட்டில் செய்த பிறகு, சுமார் 10 விசேஷங்களுக்கு, நாங்கள் குடும்பமாக அல்லது, தனி ஒருவரோ செலவு செய்து வந்தோம், தமிழ் நாட்டுக்கு. எங்களின் வருகை, அழைத்தவர்களுக்கு, சிறப்பை தந்ததா, என்று எங்களுக்கு தெரியாது.

எந்த விஷேசங்களிலும், முக்கியமாக எங்களுக்கு அழைப்பு கொடுத்து, நாங்கள் கலந்து கொண்டுவிட்டாள் அதில், எங்களால் ஒரு குண்டுஊசி அளவு பிரச்னை இதுவரை வந்ததே இல்லை.

எந்த ஒரு மங்களகரமான, நல்ல விஷேசங்களிலோ, அல்லது ஆன்மீக நிகழ்ச்சிகளிலோ, அழைப்பு கொடுத்த குடும்ப உறுப்பினர்களிடமோ, அல்லது, வருகை தரும் யாரிடமும், பூவுக்கும், மேக்கப்புக்கும், அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்தது இல்லை.

இது போன்ற அற்ப விஷயங்களுக்காக போட்டி போட்டு, அப்படி ஏமாற்றமாகி விட்டால், கேத வீட்டில் அழுவது போல் அழுது ஆர்ப்பாட்டம் செய்தது எனது வீட்டு பெண்கள் செய்தது இல்லை.

இதற்க்கு காரணம், காமென்சேன்ஸ்.

1) அவர்கள் அழைத்தது, நமது வருகை அவர்களுக்கு சிறப்பை தரும் என்ற அழைத்தவராய் எங்கள் குடும்பத்தினர் எப்பொழுதும் மதிப்பது.

2) அவர்கள் எங்களுக்கு, சேவை செய்யவோ, எங்களின் மனங்களை, திருப்தி படுத்த எங்களை அழைக்க வில்லை.

3) சமீபத்தில் மதுரையில் நான் கலந்த ஒரு திருமணத்தில் கூட என்னால் குறைந்த பட்சம் 100 குறைகள் கண்டு பிடிக்க முடியும். அழைத்தவர்கள், எனது மனைவியை, திருமண வேலைகள் பார்க்கவும், சிறப்பிக்கவும் கூப்பிட்டார்கள் என்பது எங்களுக்கு தெளிவாக புரிந்ததால், மட்டும் இல்லை. குறை காண்பதும், குறை சொல்லுவதும், அத்தனை செலவு செய்து, விஷேசம் நடத்துபவர்கள் மனம் புண் படும் என்ற காரணமும் இல்லை. நாங்கள் நாகரிகம் என்றால் என்ன என்பது தெரிந்த ஒரே காரணத்தால், குறை கூறுவது இல்லை. எந்த விஷேஷத்திலும் அறவே குறை இல்லாமல் அந்த கடவுள் கூட நடத்த இயலாது.

“நீ எனக்கு அவருக்கு கொடுத்த பூ மாதிரி, சிறந்த பூ கொடுக்கவில்லை” “பக்கத்துக்கு இலையில், 2 தடவை காய்கறி வைத்தாய், என்னை ஒழுங்காக கவனிக்க வில்லை” “என்னை மதிக்கவில்லை”-இது போன்று குறை சொல்லி முகம் சுளித்து வெளியேறியதே இல்லை. நாங்கள் மட்டும் அல்ல கலாச்சாரம் தெரிந்த அணைத்து மக்களும் அப்படி தான் நடந்து கொள்கின்றனர்.